سابقه و هدف: واریکوسل عبارت است از گشادی غیرطبیعی وریدهای اطراف بیضه که در 10-15% مردان بالغ گزارش شده است. مطالعات محدودی در مورد معیارهای همودینامیک شرایین بیضه انجام شده و هدف از این مطالعه، مقایسه تغییرات حداکثر سرعت سیستولی در شرایین بیضه با و بدون واریکوسل می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه 28 بیمار با تشخیص کلینیکی واریکوسل یک طرفه یا دوطرفه که در بررسی داپلر رنگی قطر وریدهای اسکروتال مساوی یا بیش تر از 2.5 میلی متر داشتند، تحت بررسی قرار گرفتند.یافته ها: اختلاف معنی داری در حداکثر سرعت سیستولی شرایین بیضه و شرایین داخل بیضه با و بدون واریکوسل مشاهده نشد.نتیجه گیری: واریکوسل تغییر قابل توجهی در حداکثر سرعت سیستولی در شرایین بیضه ایجاد نمی نماید.

زمینه و هدف: اختلال عملکرد جنسی در مردان، ممکن است ناشی از ناکافی بودن نعوظ با منشای عروقی باشد. یکی از روش های تشخیص آن، تزریق داخل سینوزوییدی پاپاورین و سپس بررسی شریان کاورنوزال پنیس با استفاده از سونوگرافی داپلر است. در این مطالعه رابطه میان Peak systolic velocity (PSV) شریان کاورنوزال قبل از تزریق پاپاورین و ناتوانی جنسی با علت عروقی بررسی گردیده است.روش بررسی: این مطالعه در سال های 1389 و 1390 در بیمارستان هاشمی نژاد تهران در قالب یک مطالعه کارآزمایی بالینی خود شاهد شونده (Self-controlled) انجام شده است. جمعیت مورد مطالعه بیماران مبتلا به اختلال نعوظ می باشد. با استفاده از دستگاه سونوگرافی PSV شریان کاورنوزال پنیس ثبت شده و در مرحله بعد بیماران 40 تا 80 میلی گرم پاپاورین دریافت کرده و مجددا PSV شریان کاورنوزال ثبت گردید. نتایج به دست آمده در قبل و بعد از تزریق با یک دیگر مقایسه شد.یافته ها: 90 بیمار مذکر با میانگین سنی 47.7±13.7 سال وارد مطالعه شدند. پاسخ به تزریق پاپاورین در 45.5% (41 بیمار) مثبت بود. میانگین PSV قبل از تزریق برابر با 14.68±5.65cm/s و بعد از تزریق 53.74±18.8cm/s بود (P<0.001). در گروه بیماران با اختلال نعوظ شریانی، PSV قبل از تزریق با حد تمایز PSV معادل 10cm/s مقایسه و بررسی گردید. بر این اساس مقدار حساسیت این حد تمایز 50% و ویژگی آن 100% می باشد.نتیجه گیری: میزان PSV قبل از تزریق معادل 10cm/s به عنوان حد تمایز جهت افتراق علل شریانی اختلال نعوظ از حساسیت لازم برخوردار نیست ولی ویژگی بالایی دارد.

مقدمه: سکته مغزی یکی از شایع ترین علل مرگ و میر و ناتوانی در سطح دنیا می باشد. علاوه بر تاثیر عواملی مانند سن بالا، فشارخون بالا، هیپرلیپیدمی و دخانیات، شیوع این اختلال در بیماران دیابتی دو برابر افراد غیر دیابتی گزارش شده است. در این مطالعه سعی شده تا با استفاده از سونوگرافی داپلر ترانس کرانیال میزان تنگی بدون علامت عروق جمجمه ای در افراد مسن تر از 50 سال مبتلا به دیابت و فشارخون بالا ارزیابی شده، عوامل موثر بر آن تعیین شوند. مواد و روش ها: در ابتدا بیماران دیابتی و مبتلا به فشارخون بالا و مسن تر از 50 سال که سابقه ای از مشکلات عروق مغزی نداشتند، دعوت شدند و پرسشنامه ای شامل اطلاعات دموگرافیک، طول مدت دیابت و فشارخون بالا، سابقه هیپرلیپیدمی، مصرف دخانیات و معاینه سیستمیک تکمیل گردید و با استفاده از سونوگرافی داپلر حداکثر شدت جریان سیستولیک (PSV) برای شرایین مغزی میانی، ورتبرال و کاروتید داخلی محاسبه شد و Cm/sec PSV ³120 برای شرایین مغزی میانی و کاروتید داخلی و Cm/sec PSV³100 در شریان ورتبرال به عنوان تنگی قابل توجه و معادل بیش از 50 درصد گرفتگی قطر رگ در نظر گرفته شد. یافته ها با استفاده از آزمون تی، آنالیز واریانس و آزمون های غیرپارامتریک آنالیز شدند. یافته ها: 108 بیمار با میانگین سنی 7.91±62.50 سال وارد مطالعه شدند. از این تعداد 22 نفر (20.3 %) دچار تنگی عروق مغزی بودند (11 زن و 11 مرد) و در کل 34 مورد (31.4%) مورد تنگی رگ مشخص شد. 7 نفر از 22 بیمار (32%) تنگی هم زمان چند رگ داشتند. میانگین طول مدت فشارخون بالا بین دو گروه دارای تنگی (22 =n) و فاقد تنگی (86 =n) به ترتیب 1.7±5.36 و 0.39±3.07 سال (P =NS) و میانگین طول مدت دیابت به ترتیب 1.8±14.09 و 0.72±8.15 سال (p<0.01) به دست آمد. 9 مورد از 22 بیمار (%41) مبتلا به هیپرلیپیدمی بودند که 6 نفر تنگی در چند رگ داشتند ولی از 13 مورد فاقد هیپرلیپیدمی فقط یک نفر تنگی چند رگ هم زمان داشت (p<0.003).نتیجه گیری: بیش از %20 بیماران در مطالعه حاضر دارای تنگی قابل توجه اما بدون علامت عروق مغز بودند و %30 آنها درگیری هم زمان چند رگ داشتند. ارتباط معنی داری بین بروز تنگی با سن، جنس و طول مدت فشار خون بالا مشاهده نشد اما بین میزان تنگی و حتی تعدد رگهای درگیر با طول مدت دیابت و همچنین وجود هیپرلیپیدمی ارتباط واضح بدست آمد.نتیجه گیری: بررسی متناوب بیماران مسن دیابتی دارای عوامل خطرزای آترواسکلروز با کمک سونوگرافی داپلر جمجمه برای ارزیابی عروق مغزی توصیه می شود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

زمینه و هدف اندازه گیری الاستانس بطنی با استفاده از اکوکاردیوگرافی در ارزیابی عملکرد قلبی کمک کننده است. به دنبال پیشرفت تکنولوژیک دستگاه های اکوکاردیوگرافی ارزیابی عملکرد قلبی جنین ارتقا پیدا نموده است. الاستانس بطنی نشانگر عملکرد بطنی بوده و الاستانس شریانی معیاری از پس بار بطنی است. جفت شدن بطنی-شریانی نیز واکنش متقابل بطنی-شریانی را نشان می دهد. این مطالعه برای به دست آوردن تخمینی از مقادیر الاستانس پایان سیستولی بطنی، الاستانس شریانی و جفت شدن بطنی-شریانی با استفاده از روش غیرتهاجمی اکوکاردیوگرافی انجام شد. روش بررسی این مطالعه توصیفی تحلیلی روی 67 جنین با سن بارداری 19 تا 24 هفته (38 جنین دختر و 29 جنین پسر) و 43 نوزاد با سن 10 تا 60 روز (25 دختر و 18 پسر) مراجعه کننده به کلینیک اکوکاردیوگرافی قلب مرکز طبی کودکان در یک بازه زمانی 14 ماهه طی سال های 1397 لغایت 1398 انجام شد. مادران و نوزادان بیماری زمینه ای نداشتند. نوزادان بیماری ساختاری قلب و جنین ها بیماری ساختاری نداشتند. مواردی شامل نداشتن ریتم سینوسی، view نامناسب و کیفیت نامطلوب سیگنال pulsed Doppler حاصله برای اندازه گیری متغیرها در مطالعه وارد نشدند. الاستانس پایان سیستولی بطن (Ea)، الاستانس شریانی (Ees) و جفت شدن بطنی-شریانی (Ea/Ees) به روش اکوکاردیوگرافی در جنین ها با مقادیر محاسبه شده در نوزادان مقایسه گردید. با در نظر گرفتن درصدی تخمین در مقادیر PEP (Pre-ejection period)، مقادیر ET (Ejection time) و فشار خون جنین، تخمینی از مقدار متوسط نرمال الاستانس بطنی و شریانی و همچنین جفت شدن بطنی-شریانی در جنین و نوزاد سالم به دست آمد. یافته ها میانگین الاستانس شریانی جنین ها و نوزادان به ترتیب 84. 4±, 20. 04 و 12. 6±, 2. 88 میلی متر جیوه بر میلی لیتر تعیین شد (P<0. 05). میانگین الاستانس بطنی جنین ها و نوزادان به ترتیب 88. 5±, 20. 49 و 15. 07±, 2. 89 میلی متر جیوه بر میلی لیتر حاصل شد (P<0. 05). میانگین جفت شدن بطنی-شریانی جنین ها و نوزادان به ترتیب 0. 96±, 0. 14 و 0. 84±, 0. 13 میلی متر جیوه بر میلی لیتر به دست آمد (P<0. 05). نتیجه گیری میزان الاستانس شریانی، بطنی و جفت شدگی بطنی-شریانی در جنین ها به طور قابل توجهی بیشتر از نوزادان بود و با افزایش سن کاهش یافت.

مقدمه: امروزه سونوگرافی داپلکس (Duplex) برای غربال گری و ارزیابی قبل از جراحی شرایین کاروتید در خیلی از مراکز به طور کامل جایگزین آنژیوگرافی کاروتید شده است. هدف از این مطالعه ارزیابی تغییرات اندکس مقاومتی(Resistivity Index-RI)  در شرایین کاروتید مشترک در بیماران با تنگی شدید یا انسداد شریان کاروتید داخلی می باشد.روش ها: تعداد 16 بیمار با تنگی شدید یا انسداد شریان کاروتید داخلی در مدت 12 ماه با سونوگرافی داپلکس تحت بررسی قرار گرفتند.یافته ها: متوسط سن بیماران 67/7±37/73 سال بود،RI  در شریان کاروتید مشترک در سمت دارای تنگی 03/0±85/0 و در سمت مقابل 04/0±74/0 بود (p<0.05). اختلاف معنی داری از نظر سرعت ها در دو طرف وجود نداشت.در بیماران با تنگی شدید یا انسداد شریان کاروتید داخلی، گشادی جبرانی عروق مغزی همان طرف رخ می دهد؛ این امر به قدری قابل ملاحظه است که باعث کاهش معنی داری RI در شریان کاروتید مشترک طرف مقابل می شود.

زمینه و هدف: در بسیاری از مطالعات در سطح نخاع، تغییرات فعالیت سلول رنشاو با پاسخ H’ سنجیده می شود. پس از آنکه برای اولین بار، تحریک کننده الکتریکی که بتواندبا تولید شدت های تحریک متفاوت و فاصله مشخص، پاسخ H’ را برانگیخته کند، طراحی و ساخته شد، آزمون تکرارپذیری حداکثر دامنه پاسخ H’ بدست آمده از دستگاه جدید و شدت مربوط به آن، در یک جلسه و بین جلسات انجام شد.روش بررسی: پاسخ H’ از 6 فرد سالم در سه جلسه و هرجلسه دوبار از عضله سولئوس پای غالب ثبت شد. فاصله دو ثبت در یک جلسه 20 دقیقه و بین جلسات یک هفته بود.یافته ها: تکرارپذیری نسبی حداکثر دامنه پاسخ H’ و شدت مربوط به آن، در یک جلسه بترتیب 0.92 و 0.98 و در جلسات متوالی بترتیب 0.86 و 0.9 بود. تکرارپذیری مطلق این دو متغیر نیز در یک جلسه بترتیب 0.37 و 0.47 و بین جلسات بترتیب 0.44 و 1.06 بود.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که تکرارپذیری نسبی حداکثر دامنه پاسخ H’ و شدت مربوط به آن، در یک جلسه و در جلسات متوالی درحد بسیار بالا بوده، و تکرارپذیری مطلق این دو متغیر نیز خوب بوده است.